Door Samantha Millette en Clarissa Morawski
Vorig jaar noemde Collins Dictionary 'eenmalig gebruik' zijn woord van het jaar, en het is niet moeilijk te begrijpen waarom: inspanningen om zwerfvuil op zee te verminderen en plastic afval te elimineren (met name het soort voor eenmalig gebruik) waren enkele van de belangrijkste thema's van 2018 , waarbij het Parlement en de Raad van de Europese Unie het jaar eindigen met een voorlopig akkoord om problematische plastic artikelen voor eenmalig gebruik (SUP) tegen 2021 uit te faseren.
Hoewel de groeiende bezorgdheid over het milieu de afgelopen 20 jaar heeft geleid tot een aantal lokale, regionale en nationale verboden op verschillende plastic verpakkingsproducten (bijvoorbeeld Taiwan, Zimbabwe, Kenia, Malibu, Seattle, enz.), Heeft de nieuwe EU-richtlijn inzake plastic voor eenmalig gebruik wordt het meest uitgebreide stuk wetgeving tot nu toe op mondiaal niveau om plasticvervuiling aan te pakken. De nieuwe wetgeving, die vóór de verkiezingen in mei 2019 in het Publicatieblad van de EU zal worden gepubliceerd, richt zich op de 10 meest voorkomende SUP en vistuig in het milieu, die samen goed zijn voor ongeveer 70% van al het zwerfvuil op zee.
Naast afzonderlijke inzamelingsdoelen en ontwerpvereisten zou de richtlijn tien SUP-producten volledig uit de EU verbieden, waaronder wattenstaafjes, borden, rietjes, roerstaafjes, ballonstokjes, oxo-afbreekbare kunststoffen en voedselcontainers en -bekers van geëxpandeerd polystyreen (EPS). . Naast het verbod op deze tien artikelen bepalen de nieuwe regels dat de lidstaten “de noodzakelijke maatregelen nemen om een meetbare kwantitatieve vermindering” te bereiken van de consumptie van andere SUP’s die niet onder het verbod vallen, zoals plastic afhaalcontainers en koffiekopjes en deksels. De richtlijn wil producenten van SUP-producten ook verantwoordelijk maken voor de kosten van het inzamelen van afval bestaande uit die SUP-producten en het daaropvolgende transport en de verwerking ervan, inclusief de kosten van het opruimen van zwerfvuil en bewustmakingsmaatregelen. De Europese Commissie schat dat deze veranderingen, zodra ze in 10 volledig zijn doorgevoerd, bedrijven meer dan 10 miljard euro per jaar kunnen kosten.[1]
Nieuwe kansen
Hoewel het aanstaande EU-brede verbod uitdagingen kan opleveren voor gevestigde plastic-gebruikende merken die nu hun bedrijfsmodellen moeten aanpassen, biedt het ook een geweldige kans voor bedrijven die klaar zijn om in te spelen op de groeiende vraag naar plastic alternatieven. Volgens een rapport van de Ellen MacArthur Foundation, reuse biedt een economisch aantrekkelijke mogelijkheid voor ten minste 20% van de plastic verpakkingen (in gewicht), met een waarde van ten minste 9 miljard dollar.
Een aantal toonaangevende merken, retailers en verpakkingsbedrijven hebben dit al gerealiseerd en spelen daar op in. Nemen BekerClubZo omschrijft het zichzelf als een "cups-as-a-service startup" waarmee consumenten herbruikbare bekers kunnen 'huren' voor zowel warme als koude dranken. Het bedrijf beweert SUP-verpakkingen tot 47% te verminderen. Consumenten geven de bekers na het drinken van hun drankje af bij een daarvoor bestemd inzamelpunt. De bekers zijn ontworpen om 132 keer te worden gebruikt voordat ze worden gerecycled.
Een ander bedrijf dat de reuse markt is ReCircle. ReCircle, gelanceerd in 2016, levert herbruikbare lunchboxen aan restaurants in heel Zwitserland voor afhaalmaaltijden en heeft samen met deze een statiegeldsysteem opgezet. Sinds de oprichting heeft ReCircle 70,000 reBox-boxen gedistribueerd aan in totaal 412 restaurants.[2]De belangrijkste stimulans voor restaurants om zich aan te sluiten bij het ReCircle-programma zijn kostenbesparingen. Eenmalige containers kosten gemiddeld 20 frank per stuk, terwijl de kosten voor 20 reBoxen 150 frank bedragen. Dit betekent dat een restaurant dat 10 reBoxen per dag gebruikt, ongeveer 520 frank per jaar zou besparen door wegwerpverpakkingen te vermijden, om nog maar te zwijgen van de mogelijke besparingen door verminderde kosten voor afvalbeheer.
Andere bedrijven zoals Earth. Voedsel. Liefde. in het VK opereren als bulkwinkels waar producten zoals noten, granen, pasta's en ahornsiroop worden verkocht in dispensers, waarbij klanten hun eigen containers moeten meenemen om te vullen, wegen en etiketteren wanneer ze daar winkelen. Volgens de Ellen MacArthur Foundation, reuse modellen zoals deze zouden de verpakkingskosten met minstens 8 miljard dollar per jaar kunnen verlagen.[3]
De aankondiging van januari 2019 door TerraCycle is het nieuwste voorbeeld van een bedrijf dat hoopt te profiteren reuse. TerraCycle is van plan dit voorjaar een proefprogramma te lanceren met de naam Loop, waarmee consumenten in geselecteerde markten producten van Unilever, Nestle, Procter & Gamble (en meer) kunnen kopen, zoals ijs, shampoo, tandenborstels en wasmiddel in navulbaar metaal en glazen containers in plaats van verpakkingen voor eenmalig gebruik. Consumenten kunnen goederen online bestellen (via de Loop-website of partnerwinkels) en deze laten bezorgen zoals traditionele producten die online zijn besteld. Zodra de containers leeg zijn, haalt TerraCycle ze op, maakt ze schoon en levert de hervulde containers terug aan de consument.[4]
Hoewel regelingen zoals Loop moeten worden toegejuicht voor hun inzet om plastic afval te verminderen, is er een gebrek aan standaardisatie die de markt minder efficiënt en duurder maakt. In het ideale scenario zou elk merk dat aan de regeling deelneemt, hetzelfde type herbruikbare verpakking gebruiken.
Standaardisatie gebruiken om efficiëntie te verbeteren
Gestandaardiseerde containers, die onderling uitwisselbaar zijn en door een aantal merken kunnen worden gebruikt, minimaliseren het aantal dat nodig is door een gemeenschappelijke voorraad te gebruiken om variaties in de vraag tussen bedrijven op te vangen. Gestandaardiseerde maten en vormen helpen ook de logistiek efficiënter te maken door de opslag- en distributieruimte te maximaliseren.
De efficiëntie van het logistieke systeem kan ook worden verbeterd met een gedeeld poolsysteem, in plaats van een strikte één-op-één-aangifte. In hun eenvoudigste vorm brengen containerpoolingsystemen de uitbesteding van de meeste ongemakkelijke aspecten van herbruikbare containers met zich mee aan een derde partij. In dit model is de containerpooling-operator de eigenaar van de verpakking en zorgt hij ervoor dat barrières in het logistieke proces (bijvoorbeeld containers die moeten worden gerepareerd) de supply chain-activiteiten niet hinderen.
Conclusie
Met herbruikbare alternatieven beschikbaar in talloze categorieën, van koffiebekers en voedselcontainers tot rietjes en wasmiddel, is het slechts een kwestie van tijd voordat andere landen over de hele wereld in de voetsporen van Europa treden en de deuren openen naar nieuwe kansen voor bedrijven om zich aan te passen aan deze veranderende omgeving. en zichzelf promoten als SUP-vrij. Wie nu de kans grijpt, kan profiteren van een voorsprong.
Clarissa Morawski is gevestigd in Barcelona en is de algemeen directeur van de Reloop Perron (www.reloopplatform.eu), dat de industrie, de overheid en niet-gouvernementele organisaties in Europa samenbrengt om een netwerk te vormen voor vooruitgang in beleid dat randvoorwaarden creëert voor circulariteit in de hele Europese economie. Ze is ook directeur van het in Canada gevestigde CM Consulting Inc. (cmconsultinginc.com) Ze is te bereiken via clarissa@cmconsultinginc.com.
Samantha Millette is een milieuadviseur die gespecialiseerd is in onderzoek, beleid en planning op het gebied van afvalbeheer. Zij is de eigenaar van SAMI Environmental (http://www.samienvironmental.com/) en kan gecontacteerd worden via samantha.millette31@gmail.com.
[1]https://money.cnn.com/2018/05/28/news/europe-plastic-ban-proposal/index.html
[2]https://zerowasteeurope.eu/wp-content/uploads/edd/2018/06/reCircleFinal-ilovepdf-compressed.pdf
[4]https://www.greenbiz.com/article/loops-launch-brings-reusable-packaging-worlds-biggest-brands