Sinds de Europese Commissie afgelopen december haar Circular Economy (CE) -pakket heeft onthuld, is er veel discussie over de voorgestelde wetgeving. En misschien is het meest verontrustende onderwerp tot nu toe geweest, hoe de recyclingpercentages in de EU het beste kunnen worden berekend en of dit moet worden meegerekend reuse activiteiten in die bepaling.
Zoals besproken in de column van vorige maand, kunnen EU-lidstaten momenteel hun recyclingpercentages berekenen met behulp van vier verschillende methoden, elk in verschillende stadia van het recyclingproces. Het gebruik van verschillende berekeningsmethoden maakt het niet alleen onmogelijk om de prestaties tussen de lidstaten te vergelijken, maar ondermijnt ook de validiteit van de gerapporteerde recyclingpercentages.
In een poging dit probleem aan te pakken, is de voorgestelde nieuwe methodologie bedoeld om de manier waarop landen recycling berekenen te 'harmoniseren' door het meetpunt te verplaatsen naar de output van een laatste voorbereiding voor reuse of recyclingproces, na de sorteerfase.
De stap van de Commissie om recyclingpercentages te berekenen op basis van wat daadwerkelijk wordt gebruikt om nieuwe materialen te vervangen, is goed bedoeld en is een stap in de goede richting. Dat gezegd hebbende, moeten verdere verbeteringen in de methodologie worden aangebracht om echt nauwkeurige schattingen te garanderen.
Verantwoording voor besmetting
Hoewel de groeiende trend naar inzameling in één stroom heeft geleid tot hogere participatiegraden en grotere hoeveelheden recyclebare materialen die zowel in de VS als in Europa worden ingezameld, heeft het ook onbedoelde negatieve gevolgen gehad, waaronder een hogere mate van vervuiling van binnenkomende materialen.
Verontreinigde materialen zorgen voor veel problemen voor recyclingbedrijven, zoals hogere kosten, lagere opbrengsten en meer stilstand en onderhoud van apparatuur. Vervuiling is ook een probleem als het gaat om het meten van prestaties, want als recyclingpercentages worden gerapporteerd zonder eerst verontreinigingen te verwijderen, zullen de tarieven worden opgeblazen.
En hierin schuilt het eerste probleem met de nieuwe berekeningsmethode: het omvat het gewicht van materialen die naar de afvalverwijderings- of energie-uit-afvalfaciliteiten worden gestuurd, zolang een dergelijke activiteit niet meer dan 10 procent van de output uitmaakt.
Met andere woorden, de voorgestelde outputberekeningsmethode zou een bepaalde mate van vervuiling eigenlijk als herstel tellen.
Het stellen van een maximumdrempel is niet alleen moeilijk te rechtvaardigen, het is ook inherent willekeurig, en het blijft onduidelijk hoe de Commissie tot een dergelijk aantal is gekomen. We weten dat de opbrengstverliezen van plastic PET-flessen kunnen variëren van 23 tot 30 procent. De door de glasindustrie gerapporteerde stroomafwaartse verliespercentages zijn afhankelijk van het verzamelsysteem en de gebruikte verwerkingsapparatuur. Glas in Europa wordt doorgaans gescheiden van ander recyclebaar materiaal ingezameld en is schoner dan het glas uit enkelstroomsystemen in Noord-Amerika.
De informatie met betrekking tot verontreiniging is vrij eenvoudig te verkrijgen bij recyclingfaciliteiten, omdat ze over het algemeen geïnteresseerd zijn in het delen van informatie over de kenmerken van binnenkomende verontreinigingen in een poging stroomopwaarts verder te communiceren en oplossingen voor verbetering te vinden.
Hoewel de meesten het erover eens zijn dat afval niet in de recyclingberekening mag worden meegenomen, zijn veel van de best presterende lidstaten van de EU terughoudend om hun huidige boekhoudsysteem te wijzigen, omdat ze beweren dat hun recyclingpercentages door de nieuwe methodologie zouden dalen. Gezien het feit dat de Commissie ook heeft voorgesteld om de recyclingdoelstellingen te verhogen, zet dit de onderhandelingen aanzienlijk onder druk.
Scheiden Reuse en recyclingdoelen voor verpakkingen
Hoewel het waar is dat het verwijderen van afval (dwz verontreiniging) uit de berekening een negatief effect kan hebben op de recyclingprestaties van de lidstaten, is het ook waar dat reuse en recyclingactiviteiten, zoals de EC heeft voorgesteld, zouden het tegenovergestelde effect kunnen hebben, door de recyclingpercentages kunstmatig te verhogen tot boven wat ze beoogden te meten.
Een van de belangrijkste argumenten van de lidstaten tegen de nieuwe berekeningsmethode en de op output gebaseerde benadering is dat het moeilijk zal worden om de doelstellingen te halen. Echter, als voorbereiding op reuse bij recycling moet worden meegerekend, is het heel goed mogelijk dat veel landen de recyclingdoelstellingen nu al halen. In feite blijkt uit schattingen van de kunststofindustrie dat opname van het gewicht van reuse zou het huidige EU-brede tarief alleen met 14 procentpunten verhogen.
Hoewel het gemakkelijk is om de politieke redenen achter deze stap te begrijpen - om landen te helpen die hun tarieven zullen zien dalen als gevolg van de nieuwe methodologie - is het een slecht idee.
Los van het feit dat deze twee activiteiten per definitie totaal verschillend zijn, een combinatie van recycling en voorbereiding op reuse doelen doen niet of nauwelijks om verder te gaan reuse en zal mogelijk het algehele niveau van recycling verzwakken. Er is ook het feit dat combineren reuse en recycling tot één doelwit druist in tegen de afvalhiërarchie, aangezien het ze op hetzelfde niveau plaatst.
Reuse zou er niet alleen moeten zijn om de prestaties van recyclingpercentages kunstmatig te verbeteren. Eerder apart, op zichzelf staand reuse streefcijfers moeten in feite een toename van het aandeel herbruikbare verpakkingen op de markt stimuleren en de productie van afval exponentieel voorkomen.
De wiskunde goed krijgen
Belanghebbenden in het bedrijfsleven en leden van het Parlement en de Raad hebben allemaal hun hoofd gekrabbeld om uit te zoeken hoe recycling beter kan worden berekend, en hoewel nog niemand het antwoord heeft, kan iedereen het erover eens zijn dat het niet praktisch is om over het nieuwe te praten. doelen totdat de berekeningsmethode wordt herzien. Nu het pakket op tafel ligt, moet de nadruk liggen op het verkrijgen van de juiste cijfers. Alleen dan kunnen we doorgaan met het stellen van doelen die zinvol zijn.
Link naar origineel artikel in Recycling van hulpbronnen magazine