20 juni 2017 - Eenmalige verpakkingen zijn gemakkelijk te herkennen. Een korte wandeling langs een strand, waar ook ter wereld, zal de gevolgen van onze wegwerpcultuur onthullen, aangezien elk getij een nieuwe laag puin met zich meebrengt, meestal plastic voor eenmalig gebruik.
In sommige landen heeft de toenemende druk om iets te doen aan eenmalige verpakkingen geleid tot beperkingen op het gebruik van bepaalde verpakkingen en producten. Denk bijvoorbeeld aan Frankrijk, dat in juli 2016 een totaal verbod op lichtgewicht plastic tassen oplegde en in september 2016 het eerste land ter wereld werd om plastic bekers, borden en bestek te verbieden.
Een ander voorbeeld is te zien in Hamburg, Duitsland, dat in februari 2016 verboden koffiepads en andere wegwerpverpakkingen, inclusief flessenwater, bier en frisdrank uit overheidsgebouwen. In de VS hebben tientallen steden plastic tassen verboden, te beginnen met San Francisco in 2007. Meer recentelijk San Francisco verboden polystyreenwaaronder onder meer schuimbekers en voedselverpakkingen, het verpakken van pinda's en strandspeelgoed.
Wetgeving doorvoeren
Met een verbod op momentum-montage op het gebied van verpakkingen voor eenmalig gebruik, is het logisch dat er meer actie wordt ondernomen rond herbruikbare verpakkingsoplossingen. Volgens een recent rapport van de Ellen MacArthur Foundationzou ten minste 20 procent van de plastic verpakkingen winstgevend kunnen zijn reused. Gezien dit enorme potentieel is het logisch dat de EU hier rekening mee houdt reuse in haar nieuwe pakket circulaire economie (CEP).
In zijn voorstel tot wijziging van de richtlijn verpakking en verpakkingsafval (PPWD) heeft het Europees Parlement aangedrongen op nieuwe reuse streefcijfers (niet-bindend) van 5 procent (in 2025) en 10 procent (in 2030). Hoewel de Europese Raad er geen accepteert reuse Op dit punt heeft het land gezegd dat het de haalbaarheid zal overwegen om op een later tijdstip doelen te stellen, en dat het de verzameling van gegevens volledig zal ondersteunen om een beter inzicht te krijgen in het huidige niveau van herbruikbare verpakkingen in de lidstaten. Daarnaast heeft de Raad nieuwe wetteksten aangeboden om de toename van het marktaandeel van herbruikbare verpakkingen aan te moedigen door middel van statiegeldregelingen, doelstellingen, economische prikkels en het verplicht stellen van een minimumpercentage (op basis van marktaandeel) van de herbruikbare verpakkingen die elk jaar worden verkocht.
In de context van de PPWD wordt verpakking gedefinieerd als producten die worden gebruikt voor het insluiten, beschermen, behandelen, leveren en presenteren van goederen, en dit omvat zowel grondstoffen als verwerkte goederen in elke fase van de keten van producent tot eindconsument. Voorbeelden van herbruikbare transportverpakkingen zijn containers die meerdere keren worden gebruikt, zoals herbruikbare productkratten, kisten en pallets. Herbruikbare verpakkingen kunnen ook consumenten- of verkoopverpakkingen zijn, zoals drankverpakkingen.
Hoewel er talloze onderzoeken zijn die het belang van verpakkingen aantonen reuse in de winkelketen hebben maar heel weinig landen officiële gegevens over hun herbruikbare verpakkingen en slechts enkele EU-lidstaten rapporteren daar vrijwillig over reuse verpakking.
Deskundigen bijeenroepen in herbruikbare verpakkingen
Dit alles roept de vraag op: wat kan er nog meer worden gedaan om te promoten? reuse?
In een poging om een gesprek over dit onderwerp aan te gaan, wordt de Reloop Platform was mede-gastheer van de zesde Europeaan ReUse Conferentie afgelopen maart in Brussel. De conferentie bracht deskundige sprekers en deelnemers samen uit de hervulbare drankenindustrie, de herbruikbare transportverpakkingsindustrie, ngo's en vertegenwoordigers van EU-instellingen en lidstaten. Naast de presentatie van voorbeelden van beste praktijken, bespraken de sprekers op de conferentie wat er politiek nodig was om hervulbare drank- en herbruikbare transportverpakkingssystemen in Europa verder te promoten.
Onder de vele suggesties die uit de discussies naar voren kwamen, waren de behoefte aan duidelijke doelstellingen voor restafval (bijvoorbeeld 150 kilogram afval verwijderd per hoofd van de bevolking in 2025 en 130 kilogram in 2030), en de behoefte aan reuse quota voor verkoop, transport en drankverpakkingen. Ook werd gewezen op het belang van economische prikkels, zoals kleine "eco-heffingen" op tassen voor eenmalig gebruik, koffiebekers, flessen en blikjes of belastingvoordelen voor herbruikbare verpakkingen. Men was het er algemeen over eens dat een tax shift die de kosten van arbeid verlaagt en de kosten van vervuiling verhoogt, een voorwaarde is voor een circulaire economie.
Het idee van eco-ontwerpspecificaties voor herbruikbare verpakkingen, waarbij rekening wordt gehouden met zaken als productstandaardisatie, duurzaamheid en gemakkelijke herbruikbaarheid, kan ook de verschuiving naar reuse.
Dus waarom is de verpakkingswereld zo traag verschoven?
Veel bedrijven aarzelen om de overstap naar herbruikbare producten te maken vanwege de aanvankelijke hogere investering. Wat velen zich echter niet realiseren, is dat deze kosten grotendeels worden gecompenseerd door de besparingen die voortvloeien uit het elimineren van de kosten (aanschaf en verwijdering) die gepaard gaan met verpakkingen voor eenmalig gebruik. Wat meer is, is dat hoe groter de frequentie van reuse, hoe groter de besparingen tijdens de verlengde nuttige levensduur van de verpakking.
De economische voordelen kan indrukwekkend zijn. Beschouw Ghirardelli Chocolate als een voorbeeld. Om de verpakkingskosten en het kartonafval te verminderen, schakelde het bedrijf in 2003 over op herbruikbare bakken voor interne distributie. Op basis van een levensduur van vijf jaar van de bakken, realiseerde het bedrijf een netto besparing van $ 1.9 miljoen, en werd voorkomen dat er 350 ton per jaar vervuild karton terechtkomt. naar de stortplaats, wat resulteert in extra besparingen door vermeden verwijderingskosten van $ 2,700 per jaar.
Ondanks deze voordelen blijft het marktaandeel van herbruikbare verpakkingen klein en voor sommige producten zelfs afgenomen. Hervulbare drankverpakkingen nemen bijvoorbeeld in veel delen van de wereld af, omdat alternatieven voor eenmalig gebruik van glas, plastic, metaal en multi-laminaatmaterialen hun plaats innemen. Alleen al in West-Europa is de verkoop van hervulbare drankverpakkingen gedaald van 63.2 miljard eenheden in 2000 tot 40.2 miljard eenheden in 2015, volgens een rapport uit 2015 van marktanalysebedrijf Canadean.
Recentere scherpe dalingen zijn te zien in enkele Scandinavische landen, zoals Noorwegen en Finland. In Finland bedroeg de groene heffing op niet-recyclebare containers 67 eurocent per liter en op recyclebare containers een heffing van 17 eurocent per liter. De cijfers laten zien hoe succesvol deze combinatie van beleidsmaatregelen was om het Finse hervulbare systeem in stand te houden. In 2000 werd 73 procent van het bier en 98 procent van de frisdrank die in Finland werd geconsumeerd, gekocht in hervulbare verpakkingen. Maar op 1 januari 2008 werd de verpakkingenbelasting op recyclebare drankverpakkingen afgeschaft. Dit betekende dat hervulbare drankverpakkingen en recyclebare drankverpakkingen voortaan onder dezelfde belastingvoorwaarden vielen. Dit heeft het voorspelbare resultaat gehad dat de hervulbare industrie in Finland is gedecimeerd. In slechts een jaar tijd werden de carbonaten- en watermarkten volledig overgenomen door eenmalige PET-containers en verdween de hervulbare PET-fles.
Verschillende factoren kunnen deze achteruitgang verklaren, waaronder een verschuiving in het retaillandschap naar grote retailers die weigeren producten in herbruikbare verpakkingen te verkopen, in een poging om de arbeids-, ruimte- en algemene managementvereisten die gepaard gaan met het terugnemen ervan, te verminderen. Een andere factor die bijdraagt aan de daling is dat hervulbare systemen een grotere kosteninternalisatie door drankproducenten vereisen. Waar producenten van dranken in eenmalige verpakkingen doorgaans slechts een deel van de beheerkosten aan het einde van hun levensduur betalen, dragen producenten van hervulbare drankverpakkingen de volledige kosten van inzameling en hervulling. Dit ongelijke speelveld creëert een economische prikkel om eenmalige containers te gebruiken in plaats van herbruikbare containers.
Een toekomst voor reuse?
Hoewel het gebruik van herbruikbare verpakkingen voor een aantal uitdagingen staat, blijft het een belangrijk punt op de beleidsagenda van de EU. Met de release van het nieuwe CEP kunnen we zeggen dat in Europa in ieder geval de dagen van het delen van deze verantwoordelijkheid met gemeenten voorbij zijn. Binnenkort zullen producenten verantwoordelijk zijn voor 100 procent van de kosten van het beheer van hun afval, en zullen ze gedwongen worden om hogere doelen te bereiken. Naast politieke druk is er een aanzienlijke publieke druk om af te stappen van eenmalige verpakkingen.
Dus misschien reuse heeft wel een toekomst. En interessant genoeg kunnen we naar de VS kijken voor een bijzonder veelbelovend voorbeeld. In de staat Oregon heeft de Oregon Beverage Recycling Cooperative (OBRC) een innovatief programma voor hervulbare bierflessen ontwikkeld in samenwerking met een lokale brouwerij. De pilootfase, die gelanceerd in maart 2017, combineert de hervulbare activiteiten bij Double Mountain Brewery en de inzamelingsmogelijkheden van de aflossingscentra van de OBRC. Volgens de eerste schattingen zou het aantal verkochte en hervulde flessen meer dan 2 miljoen per jaar kunnen bedragen. Het uiteindelijke doel van ORBC is om een speciale verwerkingsfaciliteit voor hervulbare flessen te bouwen, zodat het een groter volume aan flessen kan verwerken en meer brouwerijen kan aantrekken om over te schakelen op hervulbare flessen.
Reuse kan ook een andere vorm aannemen, waarbij de nadruk ligt op het verminderen van onnodige verzending van producten van de ene plaats naar de andere door een gebruiker thuis te laten bijvullen, of door direct bijvullen in de winkel aan te bieden. Zo worden veel van de producten die we dagelijks gebruiken, zoals huishoudelijke schoonmaakproducten, momenteel verkocht in wegwerpflessen en bestaan ze voornamelijk uit water met slechts een kleine hoeveelheid actieve ingrediënten. Het in Californië gevestigde bedrijf Replenish biedt klanten navullingen in peulen van 3 ounce die ze thuis kunnen mengen met kraanwater in een herbruikbare spuitfles. Nieuwe leveringsmodellen zoals deze kunnen de behoefte aan verpakkingsmateriaal verminderen met 80 tot 90 procent en verlaging van de verpakkingskosten met 25 tot 50 procent.
Tijd om dieper na te denken
Steeds meer jurisdicties overwegen een verbod op verpakkingen voor eenmalig gebruik; de kosten van grondstoffen blijven stijgen; en de hoge transportkosten maken lokale productie aantrekkelijker.
We hebben nieuwe, slimmere materialen nodig als we onze oceanen niet verstoppen en onze stortplaatsen niet overweldigen. Degenen die in staat zijn om verder te denken dan het klassieke eenrichtingsmodel voor distributie naar een model dat energie vermindert in alle productiestadia en het product op de meest milieuvriendelijke manier aan de consument levert, kunnen inderdaad bovenaan komen te staan.
------------------
Opmerking: Het originele artikel kwam voor in de uitgave van juni 2017 van het tijdschrift Resource Recycling. Om toegang te krijgen tot het originele artikel, klik hier.